Τα πρώτα έπιπλα ανάπαυσης τα συναντάμε στην αρχαία Αίγυπτο και ακολουθούν τα ανάκλιντρα στην Αρχαία Ελλάδα, σύμφωνα με απεικονίσεις σε αγγεία. Μετά εξαπλώνεται η χρήση τους στην Ρώμη και φτάνει μέχρι το Βυζάντιο. Στον Μεσαίωνα χρησιμοποιούσαν καρέκλες που έμοιαζαν με θρόνους και είχαν επέκταση στα πόδια για να μπορείς να ξαπλώσεις. Στην Οθωμανική αυτοκρατορία, είχαν εντοιχισμένες κατασκευές που πιάνανε όλο τον τοίχο του δωματίου ,ήταν κάθισμα με αναπαυτική πλάτη και λεγόταν “ντιβάνι”. Η λέξη προέρχεται από την περσική λέξη ” ντιβαν”. Έτσι λεγόταν η κυβέρνηση που μαζευόταν για τα συμβούλια .
Η πρώτη φορά που ονομάζεται καναπές είναι τον 18ο αιώνα στη Γαλλία .Ο καναπές της εποχής ήταν φτιαγμένος από ξύλο, είχε βελούδινο κάθισμα και ξυλόγλυπτα πόδια. Χωρούσε δε μόνο δύο άτομα. Ο καναπές είναι ένα έπιπλο με την μορφή πάγκου με ή χωρίς μπράτσα και εν μέρει ή εξ ‘ ολοκλήρου με ταπετσαρία. Ο καναπές στην γαλλική γλώσσα λέγεται canapè. Απίστευτο αλλά το όνομα του το οφείλει στο κουνούπι που ήταν ανέκαθεν ενοχλητικό. Σκέπαζαν λοιπόν οι Γάλλοι το ανάκλιντρο, με ένα ελαφρύ ύφασμα για να τους προστατεύει από τις άγριες διαθέσεις των κουνουπιών Αυτό το ύφασμα λεγόταν κωνώπιον. Σταδιακά η σημασία της λέξης επεκτάθηκε και δήλωνε όχι μόνο το ύφασμα αλλά και το ίδιο το έπιπλο.
Έτσι καθιερώθηκε η ονομασία “καναπές”
Ο καναπές λοιπόν έχει μεγάλη ιστορία ανάπτυξης και καταλήγει στις πολυάριθμες σημερινές μορφές. Σήμερα, είναι αυτός που λαχταρούμε να ξαπλώσουμε στο τέλος της μέρας ,να χωθούμε στα μαλακά μαξιλάρια του , να νοιώσουμε το απαλό άγγιγμα του.
Πάνω στον καναπέ ακουμπάμε την κούραση της μέρας κι αυτός ως δια μαγείας την εξαφανίζει. Ανακουφίζεται το σώμα μας πάνω στο κάθισμα του που διαθέτει τα καλύτερα υλικά και φυσικά μας χορηγεί γραπτή εγγύηση 10 ετών.
